من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
بهشدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وبسایت من است؛ وبسایت شاعری بنام سروش که بهمنظور به اشتراکگذاری آثار، ایدهها، مقالات، دانستنیها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحهاش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بیپروا نوشتمش؛ از مطالب آموزندهی تخصصی در حوزهی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویسهای دغدغهوار، صفحاتی از کتابهایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستیهایم بینصیب نمیگذارم پس مرا از نظراتتان بینصیب نگذارید. حرفهای تازهای دارم که بسیاری از آنها را نوشتهام و خواهم نوشت. حرفهای مگو، حرفهای بیپروا، تابوهای شکستنی!
بیصبرانه منتظرم تا ببینم این نوشتهها چه کمکی به شما کرده؟
لازم نیست همه وقت بگذارند ناشر محتوا شوند؛ درج نظر معنادار نیز خود، تولید محتواست!
×××
کسی که پستی منتشر میکند اگر سرشار از معنا و محتواست، لایق کامنتی است که آن کامنت هم بایستی سرشار از محتوا باشد.
قبول دارم خیلی وقت نمیکنیم نظراتمان را ثبت کنیم یا از آماج قضاوت میرنجیم و یا نمیخواهیم مدام درگیر بحث و یا نوتیفهای اطلاعرسانی شویم.
بااینحال بین کامنتهای خالیخالی: "آیکن و ایموجی، خوب بود، عالی بود و...." بهتر است نظرمان را در حداقل...
استراتژی "فالوو و آنفالوو" یکی از روشهای رایج در شبکههای اجتماعی است به نیت افزایش سریع تعداد فالوورها؛
یعنی فرد بدون توجه به مخاطب و محتوایش، افراد زیادی را فالوو میکند تا توجه آنها را جلب کند، به این امید که بکفالوو بگیرد. بعد از مدتی که بکفالوو گرفت و خرش از پل گذشت، آن افراد را آنفالوو میکند تا با یک عدد نمایشی کذایی، ادعای اعتبار کند.
×××
همین رویه در لینکدین نیز هست؛ هم بصورت استراتژی "فالوو و آنفالوو"...
ما در کوردی به خر میگوییم "کر" و به ناشنوا یا کر هم میگوییم کر! 🙂
×××
مولانا حکایتی دارد که همگی با پوست و استخوان حسش کردهایم. کر شدنی که هم معنی خر بودن را میرساند و هم ناشنوا بودن را.
اینکه:
ناشنوایی قصد داشت به عیادت بیماری برود؛ اما میخواست کاری کند جلوی دیگران کسی پی نبرد کر است و ناشنوا؛ پس در ذهنش گفتگوی خیالی بین خودش و بیمار را طراحی کرد.
مثلاً اگر از بیمار بپرسم:"حالت چطوره خوبی؟"
لابد میگوید:"خوبم؛...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….