مدت زمان مطالعه: < 1 دقیقه

موش‌کور و گورکن‌ها، به دلیل ضعف بینایی یا حتا کوری محض، قادر نیستند جلو روی خود را ببینند.

آن‌ها در زیر زمین، کورکورانه، مسافتی از خاک را با چنگ و دندان می‌کنَند، تا بالاخره سر از جایی درآورند که می‌خواهند؛ اما از آن‌جـایی که در زیر زمین قادر به دیدن چیزی نیستند، همیشه سر از جایی درمی‌آورند که نمی‌خواهند. به همین دلیل، دوباره به تلاش خود برای یافتن بهترین مسیر ادامه می‌دهند. این تکرار کار آن‌ها در یک قطعه‌زمین گاهاً به پشته‌هایی انباشته از انبوهی خاک تبدیل می‌شود که به باور همه‌ی ما انسان‌ها می‌فهماند که در این‌جا موش‌کوری بوده است!

0 0 رای
امتیازت به این مطلب؟
عضویت در سایت
اطلاع رسانی
guest

0 نظر
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
error: لینک های همرسانی مطلب پایین هر صفحه هست لطفا به اشتراک بگذارید
0
نظرت مهمه حتماً بنویس!x