ماحصل تحصیل، کار و تجربه

گذشته، فقط خاطره نیست تمام هویت ماست! نمی‌شود گذشته را نادیده گرفت، چیزی که الان هستم تماماً از گذشته است. نمی‌شود برای آینده برنامه‌ای در ذهن نپروراند. چیزی که می‌خواهم باشم تماماً در آینده است. گذشته، حال، آینده، نمودار و چرخه‌ی حیات زمان ماست. اما برخی که در آینده سیر می‌کنند و به‌قولی خوش‌خیال‌اند ما را فقط دلخوش به آینده می‌کنند، برخی نیز که لحظه‌ای‌ بودن ِعمر را بهانه‌ای برای خوش‌گذارانی می‌دانند ما را فقط دلخوش به لحظه‌ی حال می‌کنند و برخی نیز که از گذشته آسیب دیده‌اند ما را از یادآوری گذشته بر حذر می‌دارند. اما به‌واقع، زمان یعنی تعریف این سه در کنار هم. .هویت ما نیز برآیند همین سه زمان است. چطور می‌توان بدون امید به آینده زیست؟ چطور می‌توان شکست‌ها و تجربیات گذشته را نادیده گرفت؟ اصلاً حال ما تعریفی دارد بدون این دو؟ ما لحظه‌ به لحظه از آینده را تصاحب می‌کنیم تا به گذشته بسپاریم و این دو برای حال خوش لازم و ضروری‌اند. بله عمر کوتاه است اما نه وقتی که می‌خواهی آنرا هدر بدهی. آینده نامعلوم است اما نه برای کسی که هدفی دارد. گذشته، گذشته. اما نه برای کسی که سال‌ها چیزی را آموخته چه از شکست‌ها و چه از پیروزی‌ها. آنچه اکنون هستم سرمایه‌‌ی همان گذشته‌هایی است که سپری شده و آنچه می‌خواهم باشم خرج کردن همین سرمایه‌ برای آینده است. کمک حال خوب من، هم گذشته است هم آینده. رشته‌ی کامپیوتر را در سال ۱۳۷۶ انتخاب کردم همین رشته‌ی تخصصی در کنار علاقه‌ام به نوشتن، شد این مسیری که تاکنون طی کردم.