من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
بهشدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وبسایت من است؛ وبسایت شاعری بنام سروش که بهمنظور به اشتراکگذاری آثار، ایدهها، مقالات، دانستنیها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحهاش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بیپروا نوشتمش؛ از مطالب آموزندهی تخصصی در حوزهی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویسهای دغدغهوار، صفحاتی از کتابهایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستیهایم بینصیب نمیگذارم پس مرا از نظراتتان بینصیب نگذارید. حرفهای تازهای دارم که بسیاری از آنها را نوشتهام و خواهم نوشت. حرفهای مگو، حرفهای بیپروا، تابوهای شکستنی!
بیصبرانه منتظرم تا ببینم این نوشتهها چه کمکی به شما کرده؟
دیروز یکی از این تینایجرهای دههی هشتادی (دختری ۱۸ ساله)، داشت تلویزیون میدید.
یکهو برگشت گفت:"این خامنهای چه خونوادهدوسته؛ پشت سرش عکس برادرش رو زده به دیوار!"
به عکس خمینی میگفت برادر خامنهای. 🙂
پرسیدم:"اون عکس که روی همهی کتابای درسی هست رو تا حالا ندیدی؟ یعنی نمیدونی عکس خمینیه؟ تموم کتابا حتی تخصصیها هم چیزی نیس جز شعار این نظام؟"
گفت:"دیدم؛ اما برام مهم نبود. فکر کردم برادرشه..."
گفتم: همینکه میدونستی این خامنهایه، باز جای شکرش باقیه. حالا شناخت برادرش دیگه خیلی...
عمری گفتند که ۸ سال جنگ، بر ایران "تحمیل" شده؛ حال آنکه تحمیل نشده بود، تشویق شده بود!
×××
جمهوری اسلامی از همان روز اول نهتنها به فکر ادارهی داخل کشور نبود، بلکه مأموریت خودش را در تغییر نظم منطقه و حتی در رویاهایش فراتر از منطقه تعریف کرد.
با شعار "صدور انقلاب" به کشورهای منطقه پیام داد که نظم موجود را به رسمیت نمیشناسد. از همان روزهای اول، در لبنان، عراق، سوریه، بحرین و حتی عربستان، گروههای شیعه مسلح و...
شاید دیگر برای گفتن از بمب اتم دیر شده. اما هنوز حکومت و پیروانش در پی آنند هرچند نیل بدان فقط محلی از تشدید تنش و بدبختی برای مردم ماست.
بدلیل عدم شفافیت، آمار دقیقی از بودجهی تخصیص داده شده به پروژهی هستهای ایران که از دورهی پهلوی شروع شد و در دورهی آخوندی توسعه داده شد وجود ندارد. بااینحال برآوردههای تخمینی از تخصیص میلیاردها دلار حکایت دارد که البته ذرهای از منفعتش به مردم نرسید جز ضرر.
×××
توان و...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….