من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
بهشدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وبسایت من است؛ وبسایت شاعری بنام سروش که بهمنظور به اشتراکگذاری آثار، ایدهها، مقالات، دانستنیها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحهاش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بیپروا نوشتمش؛ از مطالب آموزندهی تخصصی در حوزهی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویسهای دغدغهوار، صفحاتی از کتابهایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستیهایم بینصیب نمیگذارم پس مرا از نظراتتان بینصیب نگذارید. حرفهای تازهای دارم که بسیاری از آنها را نوشتهام و خواهم نوشت. حرفهای مگو، حرفهای بیپروا، تابوهای شکستنی!
بیصبرانه منتظرم تا ببینم این نوشتهها چه کمکی به شما کرده؟
فیلمی دیدم که یک زن جوان و زیبا همسر یک نویسندهی پیر و مشهور رو به موت بود. اسمش خاطرم نیست اما ایدهی رمان آخر شوهرش ناتمام میماند اگر کسی را برای نوشتن، ویراستاری و پایانبندی رمان نمییافتند...
بالاخره یافتند و زن با اجازهی همسرش(!) با نویسندهی جوان رابطه داشت تا او را مشتاق کند که بهترین اثر با بهترین پایانبندی را بنویسد....
قرار بود نام نویسندهی جوان هم در کنار نام شوهرش درج شود اما پس از مرگ همسرش...
عمر شغلی هر فرد در هر مشغلهای، ۳۰ سال برآورد شده تا به سن بازنشستگی برسد و بازنشسته شود و لنگش را باز کند و بنشیند در خانه و استراحت کند و از تتمهی عمر و تهماندهی حقوق بازنشستگیاش لذت ببرد.
که البته بازنشستگان ما درست در پایان دوران خدمت، بخاطر مشکلات اقتصادی تازه وارد مشاغل جدید میشوند و بعد از ۳۰ سال دیگر که رخت از این دنیا ببرند کار خواهند کرد..
×××
اما من چطور؟
من که کودک کار بودم...
توی خوابگاه دانشجویی، از ۱۰ همخوابگاهی پرسیدم کدامیک خودارضایی میکنید؟ پاسخ در جمع مشخص بود همگی با اطمینان گفتند هیچکدام و هرگز تمایلی به این کار ندارند اما وقتی تنها میشدم با هریک از آنان، اعتراف میکردند که به خودارضایی مفرط دچارند!
×××
تحقیقی تقریباً عجیب، چشمم را گرفت؛ اینکه مطالعات در آمریکا و اروپا نشان داده:
حدود ۹۰٪ مردان و ۷۰–۸۰٪ زنان در طول زندگی خودارضایی میکنند. این بدان معنا نیست که...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….