من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
بهشدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وبسایت من است؛ وبسایت شاعری بنام سروش که بهمنظور به اشتراکگذاری آثار، ایدهها، مقالات، دانستنیها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحهاش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بیپروا نوشتمش؛ از مطالب آموزندهی تخصصی در حوزهی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویسهای دغدغهوار، صفحاتی از کتابهایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستیهایم بینصیب نمیگذارم پس مرا از نظراتتان بینصیب نگذارید. حرفهای تازهای دارم که بسیاری از آنها را نوشتهام و خواهم نوشت. حرفهای مگو، حرفهای بیپروا، تابوهای شکستنی!
بیصبرانه منتظرم تا ببینم این نوشتهها چه کمکی به شما کرده؟
زندگی، فرصتی برای جاودانه شدن است؛ خواه در هیاهوی ستایشها، خواه در سکوت انتقادها. مهم، خلق اثری است که فراموشی را شکست دهد.
گفتم که شالودهی ذهنی انسان، ماندگاری و جاودانگی است؛ آنهم با غلبه بر مرگ، البته نه به روش زیست فیزیکی بلندمدت، که به شکل اثر عمر!
مهم نیست این اثر، اثر مثبتی است یا منفی. مهم نیست نکونام باشی یا بدنام.
سعدی را باید گفت که...
دولت فرانسه سقوط کرد؛ وزیر دفاع کرهی جنوبی استعفا داد و ممنوعالخروج شد؛ رییسجمهور کره بخاطر استفاده از قانون اعلام حکومت نظامی استیضاح شد؛ مخالفان اسد تا دروازهای شهر حماه رسیدهاند؛ ترامپ کانادا را یکی از ایالات آمریکا خواند اگر تعرفهها را نپذیرید و جلوی مهاجرت و قاچاق را نگیرد. ترامپ خاورمیانه را به آتش بزرگی تهدید کرد.
×××
در طول این ۵۰-۶۰ سال اخیر:
برای نخستین باری است که رییسجمهور یک کشور دمکراتیک کره، حکومت نظامی اعلام کرد.
برای نخستینباری است...
یکی از مدیران فناوری اطلاعات، مجذوب سخنوریام شده بود؛ ولی گفت:"استاد شما که دستی بر آتش شعر داری چرا جلسات رو با یه بیت شعر شروع نمیکنی؟ اینجوری هم تنوع میدی به بحث تخصصی، و هم شروع پرقدرتمندتریه؛ بخصوص از اشعار خودت..."
این با آنچه که ابتدا گفته بود که مجذوب سخنوریام شده همخوانی نداشت.
شاید از بحث تخصصی خسته شده بود یا از شیوهی بیانم؟
راستش جا خوردم؛ نمیدانستم از کجا فهمیده شاعرم؟ شاید در خلوت به سایتم سری زده...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….