من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
بهشدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وبسایت من است؛ وبسایت شاعری بنام سروش که بهمنظور به اشتراکگذاری آثار، ایدهها، مقالات، دانستنیها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحهاش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بیپروا نوشتمش؛ از مطالب آموزندهی تخصصی در حوزهی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویسهای دغدغهوار، صفحاتی از کتابهایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستیهایم بینصیب نمیگذارم پس مرا از نظراتتان بینصیب نگذارید. حرفهای تازهای دارم که بسیاری از آنها را نوشتهام و خواهم نوشت. حرفهای مگو، حرفهای بیپروا، تابوهای شکستنی!
بیصبرانه منتظرم تا ببینم این نوشتهها چه کمکی به شما کرده؟
شاید دیگر برای گفتن از بمب اتم دیر شده. اما هنوز حکومت و پیروانش در پی آنند هرچند نیل بدان فقط محلی از تشدید تنش و بدبختی برای مردم ماست.
بدلیل عدم شفافیت، آمار دقیقی از بودجهی تخصیص داده شده به پروژهی هستهای ایران که از دورهی پهلوی شروع شد و در دورهی آخوندی توسعه داده شد وجود ندارد. بااینحال برآوردههای تخمینی از تخصیص میلیاردها دلار حکایت دارد که البته ذرهای از منفعتش به مردم نرسید جز ضرر.
×××
توان و...
این روزها همه حمله میکنند... اما با اسم دفاع.
انگار اگر مشت اول را بزنی، میشوی مظلوم!
×××
آنزمان که روسیهی پوتینی، یکهو حمله کرد به اکراین و مردمکُشی کرد جمهوری اسلامی بجای محکومیت این اقدام، آن را حملهی پیشدستانه و دفاع مشروع و هوشمند نامید.
درست به مانند آنچه حماس در ۷ اکتبر علیه اسراییل انجام داد و رهپر گفت، بازوان مقاومت را برای این حمله میبوسد.
اسراییل هم ظاهراً بو برد که ج.ا از حملهی پیشدستانه و دفاع هوشمند خوشش میآید...
جمهوری اسلامی شیعی ایران، پس از جمهوری اسلامی سنی پاکستان بوجود آمد.
پاکستان هم جمهوری اسلامی است؛ بمب اتم هم دارد، عضو NPT هم نیست و سیستم ترور هم دارد. نظام دینی اسلام نیز حاکم بر این کشور است.
اما پاکستان هارت و پورت نمیکند. دنبال نابودی اسراییل و غرب نیست. توهم قدرت ندارد. بعبارتی موضعی نسبتاً معتدل در قبال غرب و اسرائیل دارد. سیاست خارجیاش کمتر ایدئولوژیک و بیشتر تاکتیکی است؛ در نتیجه، نوعی "همکاری بیاعتمادانه" با آمریکا و...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….