به سروشانه خوش آمدی!
من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
به‌شدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وب‌سایت هادی احمدی است؛ وب‌سایت شاعری با تخلص سروش که به‌منظور به اشتراک‌گذاری آثار، ایده‌ها، مقالات، دانستنی‌ها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحه‌اش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بی‌پروا نوشتمش؛ از مطالب آموزنده‌ی تخصصی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویس‌های دغدغه‌وار، صفحاتی از کتاب‌هایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستی‌هایم بی‌نصیب نمی‌گذارم پس مرا از نظراتتان بی‌نصیب نگذارید. حرف‌های تازه‌ای دارم که بسیاری از آن‌ها را نوشته‌ام و خواهم نوشت. حرف‌های مگو، حرف‌های بی‌پروا، تابوهای شکستنی!
بی‌صبرانه منتظرم تا ببینم این نوشته‌ها چه کمکی به شما کرده؟
به قلم من، اینجا چه چیزهایی در انتظار شماست؟
آخرین نوشته‌های من:
شلاق‌بدست!
شلاق‌بدست!
لو سالومه، آن دختر روسی جذاب و زیبا و باهوش که هوش از سر فردریش نیچه برده بود کاری کرد که نیچه به گریستن -به معنای امروزی به گُه خوردن- بیفتد. 🙂
×××
سالومه چون خودش علاقمند به روشنفکری و ذوق ادبی بود، با مردان زیادی در این حوزه‌ها می‌پرید و با آنان حشر و نشر داشت.
ولیکن بطرز عجیبی دست رد زد به سینه‌ی ابراز علاقه‌ی نیچه به خودش.
دلیلش واضح بود؛ نیچه‌ی آنزمان نیچه‌ی این زمان نبود که! از طرفی...
ادامه...
سلول نویسنده!
سلول نویسنده!
اگر بگویم همه‌ی ما نویسنده‌ایم تعجب می‌کنید؟
حدود نیم‌قرن است که دانشمندان کشف کرده‌اند که سلول‌ها حبابی تولید می‌کنند بنام "اگزوزوم" که حاوی پیام است. پیش‌تر فکر می‌کردند این حباب‌ها زائده‌های بی‌خاصیت و فضولات سلولی‌اند که توسط هر سلول دفع می‌شوند؛ اما یک دهه بعد فهمیدند نه اینها همگی پیام‌های مهمی‌اند؛ چیزی شبیه ایمیل یا یادداشت‌های بین‌سلولی.
این یعنی سلول‌ها، تولیدکننده‌ی محتوا هستند و هر حباب اگزوزوم یک پیام‌رسان و محتوای داخلش یک پیام است.
سلول‌ها اینگونه باهم مکاتبه می‌کنند؛ روزانه...
ادامه...
رنج مقدس!
رنج مقدس!
فئودور داستایفسکی اگر نگویم یک کشیش یا یک آخوند تخمی بود ولی بی‌تردید یک نویسنده‌ی محافظه‌کار و ارتجاعی و مذهبی باایمان و رنج‌پرستِ ضد آزادی و ضد غرب بود که در آثارش مدام درس اخلاق می‌داد.
تقریباً تمام خصوصیات آخوندهای ما را داشت.
او نویسنده‌ای بود که رنج را نه شرح می‌دهد، نه نقد؛ آنرا می‌پرستد. فکر می‌کند انسان فقط زمانی انسان می‌شود که در جهنم شخصی‌اش بسوزد. ایمانش از جنس روشنایی نیست؛ از جنس استیصال است. از آزادی می‌ترسد، از...
ادامه...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….
جستجو