به سروشانه خوش آمدی!
من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
به‌شدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وب‌سایت هادی احمدی است؛ وب‌سایت شاعری با تخلص سروش که به‌منظور به اشتراک‌گذاری آثار، ایده‌ها، مقالات، دانستنی‌ها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحه‌اش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بی‌پروا نوشتمش؛ از مطالب آموزنده‌ی تخصصی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویس‌های دغدغه‌وار، صفحاتی از کتاب‌هایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستی‌هایم بی‌نصیب نمی‌گذارم پس مرا از نظراتتان بی‌نصیب نگذارید. حرف‌های تازه‌ای دارم که بسیاری از آن‌ها را نوشته‌ام و خواهم نوشت. حرف‌های مگو، حرف‌های بی‌پروا، تابوهای شکستنی!
بی‌صبرانه منتظرم تا ببینم این نوشته‌ها چه کمکی به شما کرده؟
به قلم من، اینجا چه چیزهایی در انتظار شماست؟
آخرین نوشته‌های من:
تراوشات و ترشحات!
تراوشات و ترشحات!
"بعضیا یجوری میگن: کتاب نخونین چون مشتی تراوشات ذهنی نویسنده‌اس؛ که انگار انتظار دارن نویسنده باید ترشحات بدنیش رو هم بپاشه توی صورتشون!" 🙂
×××
هرچند وقت یکبار، لینک نظرات چند ضدکتاب را برایم می‌فرستند تا نظر بدهم و من هم می‌نشینم به حسرت خوردن و نوشتن یک مطلب.
مثلاً یکی از مشاهیر همین لینکدین گفته بود:"وقتی بهم کتاب هدیه میدن پرتش میکنم توی سطل‌آشغالی"؛ هوادارنش هم کلی هوراکشان او را صادق، فهیم و ساختارشکن(!) خواندند.
یا یکی دیگر نوشته:"من اصلاً کتاب...
ادامه...
ذهن ناقص‌دوست؟
ذهن ناقص‌دوست؟
بلوما زایگارنیک روانشناس روسی مشاهده کرد که گارسون‌های رستوران، سفارش مشتریانی که هنوز پولش را نداده بودند خیلی‌خوب به‌یاد می‌آوردند، ولی وقتی حساب بسته می‌شد سریع فراموش می‌کردند.
او اسم این پدیده را گذاشت اثر زایگارنیک. کلی هم توی بوق و کرنا کرد که "همیشه همینه!"
×××
یعنی او متوجه شد ذهن بطور طبیعی اطلاعات و کارهای نیمه‌تمام را بهتر بخاطر می‌سپارد تا کارهایی که کامل شده.
بعبارتی وقتی یک کار یا داستان ناقص می‌ماند، ذهن دچار نوعی تنش روانی می‌شود و...
ادامه...
افسانه‌‌های جمعی!
افسانه‌‌های جمعی!
هنوز هم که هنوز است "خیال" قدرتمندترین نیروی جهان انسانی‌ست!
از خیال‌پردازی‌ها و فانتزی‌های جنسی نمی‌گویم بحثم تاریخی است 🙂
×××
رضاشاه سعی داشت نه لزوماً برچسب دینی بلکه لااقل احکام دینی را از ایران بزداید و بجایش ملی‌گرایی را زنده کند. خمینی برعکس کرد و هویت را نه بر پایه‌ی "ملت ایران" بلکه بر پایه‌ی "امت اسلامی" زنده کرد.
ایران معاصر یک قرن است میان این دو قطب در نوسان است: از ناسیونالیسم بسمت سکولاریسم و از سکولاریسم بسمت ناسیونالیسم و...
ادامه...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….
جستجو