من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
بهشدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وبسایت من است؛ وبسایت شاعری بنام سروش که بهمنظور به اشتراکگذاری آثار، ایدهها، مقالات، دانستنیها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحهاش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بیپروا نوشتمش؛ از مطالب آموزندهی تخصصی در حوزهی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویسهای دغدغهوار، صفحاتی از کتابهایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستیهایم بینصیب نمیگذارم پس مرا از نظراتتان بینصیب نگذارید. حرفهای تازهای دارم که بسیاری از آنها را نوشتهام و خواهم نوشت. حرفهای مگو، حرفهای بیپروا، تابوهای شکستنی!
بیصبرانه منتظرم تا ببینم این نوشتهها چه کمکی به شما کرده؟
انرژی سبز و مرغ سبز و خودروی سبز و صنعت سبز و... را به وفور دیدهایم اما کُس سبز؟
کُس سبز نه از گازوئیل استفاده میکند نه از ذغالسنگ، نه آلایندههای سمی دارد و نه آسیبی به طبیعت میزند. کُس سبز، اندام تدافعی یک زن است و نه اندام تهاجمی برای بدست آوردن نیازهایش.
کُس سبز، اُرگانیک است و نه گلخانهای. پاک است و بیآسیب و ناموجود در هر خانهای.
و این چیزی است که تمام مردان میخواهند...
یک زن سبز؛ یک...
گفتگو با کسی که اهل گفتگوست همیشه بافهم همراه نیست؛ زبان گویا را گویا میفهمد نه گونیا، زبان طنز را طناز داند و زبان غم را غمباز؛ حتی زبان لال را لال میفهمد و زبان واصل را وصال!
آنچنان که صائب گفت:" گفتگوی خامشان را ترجمان در کار نیست / لال میفهمد به آسانی زبانِ لال را"
×××
نکتهی ظریف این است که فهم، به خودِ توانایی شنیدن و دقت در معنا بستگی دارد، نه فقط به آوای کلمات و اصوات...
اگر از همان کودکی تا به الان توی میدان دام، گوسفند وزن میکردم همکنون یک دامداری داشتم؛ یا یک باسکول معتبر که لااقل چندین میلیارد اعتبار و ارزش داشت.:)
×××
چه هنگامیکه عمله بودم چه میوهچین، چه کارگر، چه نقاش، چه کابلکش، چه نانوا و چه... همیشه سربهزیر، مسئولیتپذیر، از شوق تلاش لبریز و گاه سیاه چون قیر و گاه سپید چون شیر بودم؛ در ازای یک پاپاسی پول، سروقت میرفتم سرکار، نه خیلی زود و نه خیلی دیر.
بخاطر همین...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….