زندگی انگلی!

فریب ظاهر را نخور. هیچ‌کس را دست کم نگیر. از هر کسی هر کاری برمی‌آید. همیشه برای دریدن نیازی نیست، هیکل درشت، پنجه‌ی قوی و دندان‌های نیش بلند، محکم و برنّده داشته باشی. گاهی حتی نداشته باشی موفق‌تری!
یک پشه، به ظاهر، ناچیزترین، مستضعف‌ترین و مظلوم‌ترین مخلوق روی این کره‌ی خاکی است. اما در نوع خود منفورترین و در عین حال موفق‌ترین. کسی که وِزوز کردنش همیشه در گوشمان شنیده می‌شود و آن زخم‌های کوچک اما پُرتکرار، یادآور حضور عذاب‌آورش است. نه هیکلی دارد، نه پنجه‌ی آهنین و نه تنی روئین. بدون هیچ دندانی، دندان نیش دارد، محکم، برنّده و تیز. خیلی خوب‌ پوست را می‌درّد و از هم پاره می‌کند، آن‌هم آرام‌آرام. آن‌هنگام که در خوابیم. آن زمان که در حال خواندن کتابیم. آنگاه که مست شرابیم و عمری که همیشه بی‌هوش و خرابیم.
زندگی انگلی، زنان نرم‌تنان، زندانیان بندپایان، حشرات هوسران، مهاجران بالداران و نوچه‌های دوبالان زیادی در خود دارد. آنها زندگی انگلی را قرن‌هاست که خیلی خوب مدیریت می‌کنند.
باید به‌هوش بود که گاه روبرو شدن با شیر جنگلی، دلچسب‌تر از زندگی انگلی است!