۱۰۰۰ سال
امروز با چند افغان ساکن ایران صحبت کردم خیلی شادمان بودند از حکومت طالبان!
پرسیدم: طالبان با زنان چنان می‌کنند و چنین، ناراحت نیستید!؟
گفتند: قوانین شرع است!
گفتم: به ۱۰۰۰ سال قبل برگشتید.
گفتند: بهتر از حکومت بی‌عُرضه و وابسته به آمریکاست.
گفتم: مخالفین را خواهند کشت.
گفتند: آنهایی که غرض‌ورزی کنند را خواهند کشت. وگرنه با مردم عادی کاری ندارند. این‌ها تبلیغات رسانه‌ای است!
گفتم: عجب. پس نگران نیستید؟
گفتند: نه! فقط خسته شدیم از جنگ.
گفتم: پس خسته شدید وگرنه طالبان خوب نیستند!
گفتند: چرا طالبان خیلی هم خوبند. اکثرشان خود مردم افغانند.
گفتم: فراموش نکنید، خون صدها هزار غیرنظامی بی‌گناه بر اثر عملیات انتحاری همین آدم‌های خوب ریخته شده. پس این کار افغان‌ها بود یا طالبان!؟
پاسخی ندادند و سکوت کردند اما همچنان لبخند به لب داشتند.
———
تقصیری ندارند. جماعتی که زیر خط فقر و زیر خط فهم‌اند از این بیشتر ازشان انتظاری نمی‌رفت. آنان نمی‌دانند بازیچه‌ی دست حکومت‌های فراسرزمینی شده‌اند. حتی نمی‌دانند هویت دقیق‌اشان افغان بودن است یا طالبان بودن! شاید هم می‌دانند و پاسخی برایش ندارند و با سکوت‌اشان، امید پوچی را به لبخندی بی‌ارزش، آغشته کردند و به لب‌هایشان مالیدند، تا بگویند هنوز به آینده امیدوارند؛ آینده‌ای که ۱۰۰۰ سال طول می‌کِشد تا به نقطه‌ی فعلی برسد!