شورش علیه رنج!

رنج باید معنا داشته باشد تا بسازاند وگرنه می‌سوزاند...
رنج بی‌معنا، گنج بی‌ارزش است. رسیدن به انبوهی از خاک بعد از کندن انبوهی از خاک!
روال این است: رنج بی‌معنا به‌مانند آتشی خاموش‌نشدنی‌ست که تنها می‌سوزاند، خاکستر می‌کند و تو را می‌برد بسوی زوال.
نه گرمابخش است و نه نوربخش... فقط آتش غرق در سیاهی و دود، همه چیزت را جزغاله می‌کند.
×××
پس رنج معنادار، انسان‌ساز است؟
نه همیشه!
×××
بیاموز:
رنج را نباید ستود. رنج را نباید فزود.
سعی کن رنج نکشی...
سعی کن تحمل نکنی...
اگر "باید" هم رنج بکشی و هم تحمل کنی پس یک معنایی را دنبال می‌کنی که تو را مفتخر می‌کند از رنجی که می‌کشی.
بااین‌حال تمام رنج‌های معنادار، ارزش نیستند و تمام معانی هم!
در این‌حال خاکستر نمی‌شوی، فقط خودت را فریب دادی که بندگی رنجت بکنی و اسیری شکنجه‌‌‌ات.
www.Soroushane.ir