مادر

ما در هیچ کجای جهان بدون تو دلمان قرص نیست.
ما در تمام لحظه‌های عمر، محتاج وجود توأیم حتی اگر حس کنیم نیازی به حضور تو نیست.
ما در سنگینی باری که بر دوش داری ازش بی‌خبریم.
ما در انبوه اشک‌های پنهان تو، شادمان آب‌تنی می‌کنیم.
ما فقط به یک فاصله‌ی اندک تا در فاصله داریم. تا در آن‌سوی در به انتظار جاودانه‌ات دل خوش کنیم و به دستانت بوسه بزنیم.
اما همیشه کاری هست که این فاصله پر نشود، با این‌که این درِ، دریچه‌ی ما بودن است. درِ سعادت است و درِ آرامش.
زن، همه چیز است چه آن زمان که دختربچه است چه زمانی که جوان است و چه مادر شود و چه مادربزرگ، همیشه حجم بزرگی از زندگی را با حضورش می‌تواند رقم بزند. تمام پیامبران مرد بودند اما اکثر خدایان زن‌اند. همیشه بوسه‌ای هست بر حضور این الهه‌ی مقدس. گاهی بر لُپش، گاهی بر لبش، گاهی بر پیشانی‌اش و در آخر بر دستش!
میان ما و در فقط به اندازه‌ی یک حرف فاصله است اما یک دنیا حرف دارد…
تا بشود مادر.