کودک‌کشی!
کشتن، کشتن است چه برای کودک افغانستانی باشد، چه اکراینی، چه فلسطینی، چه یمنی و چه میانماری؛ هر انسان آزاده‌ای که بویی از انسانیت برده هنگام دیدن این جنایت قطعاً دلش به درد خواهد آمد. حال این‌که مردم دیگر دلشان برای کودک فلسطینی نمی‌سوزد تماماً نتیجه‌ی عکس حجم تبلیغات و سیاست عوام‌فریبانه‌ی نظام است. مردم ما بعد از سال‌ها به این نتیجه رسیدند که سینه سپر کردن نظام برای کشته شدن کودکانی که در آن کشورها جولان می‌دهد، چیزی نیست جز فریب و سوءاستفاده؛
خودشان کاری کردند که مردم از کشته شدن هر کودکی در هر کشوری که این نظام در آن دست‌اندازی می‌کند بیزار باشند! حتی از کشته شدن سربازانی که در جهت سیاست این حکومت قربانی می‌شوند هم دلِ خوشی ندارند. این یعنی تبلیغاتشان نتیجه‌ی عکس داده و دیگر بیننده ندارد!
من اگر دلسوز باشم اول باید دلسوز کودکان کشورم و هم‌وطنانم باشم و بعد دلسوز دیگران. وقتی ابتدای کار، کمر به قتل مردمم ببندم هر ترحمی برای دیگران چیزی نیست جز یاوه‌گویی و نیرنگ.
×××
استفاده از کلمه‌ی نخ‌نمای “اسلام”، بهره‌گیری از ابزار مذهب، تهییج احساسات مردمی و ترویج مکرر ۴۰ ساله شبانه‌روزی از دهها کانال تلویزیون حکومتی در خدمت سیاست برای نفوذ و شیعه‌گری، چیزی را به ثمر نرساند جز دین‌زده شدن مردم، فقیر شدن آنان به قیمت نابودی کشور، اقتصاد و منابع این سرزمین؛ دستاورد این سیستم، فقط خلق تفکر تندروهای مذهبی با گروه‌های نیابتی و شبه‌نظامی است که سراسر خاورمیانه را به گند کشیده. آن‌چنان‌که کشته شدن کودکان آن کشورها هم نتیجه‌ی همین سیاست غلط است!
×××
اگر این‌ها داعیه‌ی انسان‌دوستی داشتند برای مسلمانان چین و میانمار که به آتش کشیده می‌شدند سینه سپر می‌کردند اما از ترس چین لب دوختند! برای اکراین که مورد تجاوز روسیه واقع شد کاری می‌کردند نه آنکه در این تجاوز او را یاری هم برسانند. بجای دفاع از کوردها و اعراب سوری که خواهان رفتن رژیم دیکتاتوری اسد بودند کاری می‌کردند نه این‌که بروند سوریه را نابود کنند تا بشار اسد حفظ شود. اینان اگر دنبال افزایش قدرت و نفوذ ایران در جهان بودند باید بر پایه‌ی رشد اقتصادی و رفاه مردم و سیاست واقعی گام برمی‌داشتند وگرنه گردآوری و تأمین مالی چارتا مغزشسته‌ی عقیدتی و مسلح کردنشان کاری ندارد. این‌که برای هر کشوری یک گروه تروریستی پرورش دادند اسمش نفوذ نیست. این‌که در چند کشور نفوذ داشته باشی و هیچ نفعی برای مردمت نداشته باشد و بدتر میلیاردها دلار هم هزینه کنی تا این نفوذ احمقانه را حفظ کنی چیزی جز فقر فکری نیست. نتیجه‌ی نهایی: از چهل سال حکومت یک سیستم دینی، در قعر تمام جداول ارزیابی زندگی، حقوق بشر، اقتصاد، اینترنت و… هستیم.
هرکسی دوست دارد کشورش قدرتمند باشد ولی قدرت هر سیستمی وابستگی کامل به پشتوانه‌ی مردمش دارد. وقتی مردم برایت جایگاهی ندارد هر قدرت‌نمایی در هر راستایی منجر به نفرت از تبلیغات و شکاف عمیق بین حاکمیت و مردم می‌شود. لینکدینی‌هایی که موافق سیاست نظام هستید و از آنها دفاع می‌کنید، لطفاً مسئله‌ی کودک‌کشی را در این بلبشو خوب طرح کنید تا لااقل خودتان به جواب منطقی برسید. این مطلب در پاسخ پستی بود که یکی از شماها نوشته بود. اکنون کشتار کودکان ایرانی نه توسط یک کشور دیگر که توسط خود این سیستم دارد رقم می‌خورد! چه با گلوله چه با گرسنگی.
www.Soroushane.ir