بدبختی نویسندگان و مشاهیر و هنرمندان این است که حتی از سوی نزدیکترین کسانشان، جدی گرفته نمی‌شوند؛ شما یک نقاشی می‌کشی که در نزد دیگران محشر است درحالیکه در نزد والدینت وقت‌تلف کردن. 🙂
همچنان که خودت هم رمان خارجی نوشته شده توسط "کونی کُسده" را بهتر از رمان‌های نویسندگان ایرانی می‌دانی. بااین‌که هیچ چیز برتری ندارد. یا حرف همسرت را نمی‌پذیری و همان حرف از دهن یک روانشناس کون‌نشسته را با جان و دل قبول می‌کنی...
چرا؟
چون در شهر خودتان نه مشهور می‌شوید و نه محترم!
این را شاید بارنخست عیسی مسیح در انجیل (لوقا 4:24 و مرقس 6:4) گفت که:"هیچ پیامبری در زادگاه خود احترام ندارد."
×××
منظور از خانه، شهر خودت یا زادگاهت یعنی هرجایی که بشناسند هست. پس شهرت و محبوبیت در همانجا کار ساده‌ای نیست.
آن چیزی که سبب می‌شود در شهر خودت به آدم حسابت نکنند سوگیری ذهنی آدم‌هاست. اولینش، اثر آشنایی زیاد (Over-familiarity):
یعنی وقتی مردم تو را از نزدیک، از بچگی، با ضعف‌ها، اشتباه‌ها و لحظه‌های معمولی دیده‌اند، ذهنشان نمی‌تواند تو را در قالب استثنا یا رهبر یا یک فرد خاص و نو بپذیرد.
آدمی که کنارت بزرگ شده را سخت‌تر به مقام بالا می‌سپاری.
ازطرفی جامعه محلّی دوست دارد دست‌نخورده باقی بماند و تغییرات تو را نمی‌پذیرد. اگر رشد کردی، موفق شدی، یا فراتر رفتی، یا ساختارشکن شدی، هنوز همان تصویر قدیمی را از تو دارند؛ گویی باید همان “قبلی” همان "همیشگی" بمانی.
×××
در کل در شهر خودت، موفقیت تو برای دیگران مقایسه‌ساز است:
مردم مدام می‌پرسند: چرا او؟ پس من چی؟ این مقاومت ناخودآگاه باعث بی‌احترامی یا بی‌اعتنایی می‌شود. هرچند حسادت و رقابت پنهان هم البته بی‌دلیل نیست.
×××
از سوی دیگر مردم معمولاً کسی را وقتی جدی می‌گیرند که از جای دیگری تاییدشده باشد. اگر از بیرون تحسین شوی، همان کسانی که قبلاً بی‌تفاوت بودند، ناگهان احترام می‌گذارند.
حتی پرسنل یک سازمان حرف‌شنوی زیادی از کارمندی که مدیر شده ندارند؛ بهمین‌خاطر از مدیر تازه‌وارد که از بیرون استخدام شده بیشتر بُت می‌سازند.
×××
انسان‌ها برای اسطوره ساختن، فاصله می‌خواهند!
آشنایی زیاد مانع تقدس و رشد است چراکه رشد آشنایان، تهدیدی برای ذهن‌های خوکرده است.
کسی که هر روز تو را می‌بینند، نمی‌توانی برایش فوق‌طبیعی، پیامبر، یا هنرمند باشی.
در اکثر موارد پیامبران در محل تولدشان احترام نداشتند؛ احترام یا پذیرش آنان در جای دیگری بود بطور مثال:
محمد، زادگاه: مکه. شهرت: مدینه.
عیسی، زادگاه: ناصره. شهرت: جلیل و اورشلیم
ابراهیم، زادگاه: اور (جنوب بین‌النهرین). شهرت: کنعان.
موسی، زادگاه: مصر. شهرت: کنعان.
یوسف، زادگاه: کنعان. شهرت: مصر.
بودا، زادگاه: لمبینی (نپال). شهرت: بودگایای هند.
×××
همین بلاگرهای لینکدینی و اینستاگرامی از خانواده و دوستانشان فراری‌اند و برعکس...
چون کسی به آدم حسابشان نمی‌کند درحالیکه همین ناآدم در نزد هزاران فالوور بیگانه، یک اسطوره‌ی بی‌همتاست 🙂
×××
همان فرد دلقکِ نامیده شده در طایفه‌ی ۱۰۰ نفری، هنرمندی در جایی چندمیلیاردنفری است!
هیچ‌کس در میان آشنایانش قد نمی‌کشد، مگر پس از تایید بیگانگان، مگر با فراموشی و مگر کاملاً یکی دیگر شدن!
خدا هم شوی فقط از دور پرستش می‌شوی...
www.Soroushane.ir
