من تمام عمر سعی کردم هرچیزی را نیاموزم! از سویی آن چیزهایی که لازمم بوده را خودم بیاموزم؛ چراکه معتقدم هیچ آموزگاری بهتر از خودت آموزنده نیست.
حتی اگر خطا کنی، ضایع شوی و خراب کنی.
زبان انگلیسی، کامپیوتر، شاعری، نویسندگی، رانندگی و.... همه را بدون مربی و بدون کلاس و بطور خودآموزی آموختم.
×××
همانطور که گفتم در باشگاه بدنسازی نیز بدون مربی‌ام.
چرایی‌اش نه بخاطر پول ناچیزش، بلکه آموختن بدنسازی شبیه آموختن پرواز به پرنده است!
بله؛ حتماً که یک مربی، بهتر و بیشتر از من بلد است و در ایمنی و کاهش ریسک آسیب اثربخش؛ ولی بگمانم چند ایراد اساسی دارد:
اینکه نظارت دارد. نظارت و قضاوت، فشار روانی ناخواسته ایجاد می‌کند و همیشه همراه با استرس است؛ هرچقدر سطح استرس یا همان هورمون تخمی کورتیزول بالا باشد بدن رشد کمتری خواهد داشت.
گرفتار شدن در اخذ تاییدیه از ناظر و سایه‌ی حضورش حتی بدون دخالت مستقیم طبق مطالعات روانشناسی ورزشی، اضطراب عملکرد ایجاد می‌کند.
×××
ازطرفی تا خودت امتحان نکنی یاد نمی‌گیری. وقتی او یک حرکت بزند که یاد بگیری یا ویدیو و عکس و متن در اینترنت جستجو کنی هیچکدام دقیقاً آن چیزی نیست که تو در هنگام اجرای عملی، با آن روبرویی.
یادگیری حرکات قدرتی به موتور بدن وابسته است؛ یعنی بدن با تکرار و خطا یاد می‌گیرد نه با توضیح نظری یا نمایش و اصلاحات یک ناظر.
×××
همچنین سیستم عصبی،عضلانی هر فرد تجربه‌ای یگانه می‌سازد؛ بنابراین حرکت درست، کاملاً فردمحور است، نه نسخه‌محور. این یعنی فیزیک هر بدن منحصر‌به‌فرد است ولی مربی و نسخه یکی‌ست!
مربیان (البته نه همه‌شان) بدون دانستن پیشینه و جزئیات ریزِ بدن تو، نسخه‌ی عمومی شخصی‌شده می‌دهند؛ نسخه‌ای که لزوماً به کارت نمی‌آید.
پیش‌زمینه‌های آسیب‌دیدگی مثل شکستگی، دررفتگی یا جراحی باعث تغییر الگوی حرکت می‌شود و فرم استاندارد او ممکن است برای بدن تو حتی مضر باشد!
مثلاً دست چپ من شکسته و بدجوری جوش خورده؛ پرس‌سینه برای من به فرم استاندارد شدنی نیست. یا پاهایم بدلیل ایستادن‌ها و دویدن‌های بسیار، توان بسیاری در پرس پا دارند بدون کمترین فشار، پس وزنه‌ی کم، تکرار بی‌ارزش است!
×××
برای آگاهی بهتر و حرکات درست باید زبان بدن را بلد باشی...
زبان بدن نه آن چیزی‌ست که در قراردادها و فروش جار می‌زنند بلکه به فهم و گفتگوی تو با بدن خودت مربوط است!
بدن، درد خوب و درد بد را کاملاً متفاوت گزارش می‌کند.
اگر زبان بدن را بلد نباشی، نمی‌فهمی کدام درد هشدار است و کدام درد رشد.
باید فهمید گاهی عضله ضعیف است، گاهی مفصل وضعیت خاص دارد و گاهی آسیب قدیمی اجازه‌ی فرم استاندارد نمی‌دهد.
حرفه‌ای‌های زیادی دیدم که سال‌ها مربی هم داشتند ولی به بدنشان آسیب زدند چون یا زبان بدن را یاد نگرفته بودند یا در آن لحظه، فراموشش کردند!
×××
زبان بدن یعنی آگاهی بدنی، یعنی بفهمی:
این حرکت به من می‌سازد؟ یا دارم کورکورانه نسخه‌ی دیگران را اجرا می‌کنم؟
#شاعرباشگاهی
www.Soroushane.ir
