مگر می‌شود از مخاطب خوش‌ذوق چیزی نیاموخت؟
من عبارت جالب "جلق فکری" را از حاج قاسم یکی از منتقدان همیشگی‌ام در کامنت‌هایش آموختم که البته خواست چیزی به من پرانده باشد ولیکن چه اشکالی دارد یک نفر حین "تیکه‌پرانی" به تو چیزی هم بیاموزاند؟ یا کلمات جالبی بکار ببرد که می‌تواند موضوعی را با آن گشود؟
×××
بطرز عجیبی نسبت به واکنش تند و حتی توهین‌آمیز برخی پوست‌کلفت شدم اما نه اینکه به خودم نگیرم بلکه آن تیر به پاشنه‌ی آشیل این روئین تن برخورد می‌کند؛ و زخم شیرینی را رقم می‌زند با این مفهوم که: دوست دارم آن بخش آموزنده و جالبش را بیاموزم.
بهرحال یک لیوان تا لحظه‌ای که نشکسته، همیشه پر و خالی دارد!
×××
پرسش این است آیا فکر و ذهن ما جلق می‌زند؟
اگر از بُعد شهوانی یا همان چیزی که نیچه، لکان، بودا و حتی ویتگنشتاین به شکل‌های مختلف هشدارش را داده‌اند بدان بنگریم: بله ذهن وقتی تخیل، یادآوری را برای لذت و نه برای معنا بکار می‌گیرد و یک ساختار کاملاً جلق‌گونه و خودارضایانه دارد.
بعبارتی ذهن می‌تواند خود را با خود ارضا کند بدون اینکه به جهان واقعی وصل شود.
این خود لزوماً خودت نیستی بلکه می‌تواند تصویر حشری یک نفر خیالی، چرخه‌های خیال‌پردازی بی‌پایان، تکرار افکار شهوانی یا لذت‌زا، بازتولید جملات و مفاهیم زیبا اما بی‌اثر، نوشتن یا گفتن واژه‌های جنسی صرفاً برای تحریک خودِ فکر و مصرف ایده برای لذت باشند...
×××
در جلق جنسی، بدن با فانتزی تحریک می‌شود و در جلق فکری، فکر با فانتزی!
حتی حاج قاسم قصه‌ی ما وقتی اصطلاح جلق فکری را بسوی من پرتاب کرد هم خودش فانتزی دارد:
صحنه‌ای که می‌خواست در آن با یک فانتزی، بر من غلبه کند تا در تخیلش پیروز شود؛ این یعنی او نیز در حال فانتزی-ارضایی فکری بود. یعنی او نیز با تصوری از من می‌جنگد و لذت می‌برد!
مگر می‌شود تو چیزی را به دیگری نسبت دهی و خودت نسبت به آن عاری باشی؟
×××
هرچه هست نمی‌دانم دقیقاً جلق فکری از ظن قاسم عزیز آمریکا رفته چه بود؟
ولی اگر به ارضای ذهن با استفاده از افکار شهوانی یا گفتن و نوشتن واژگان جنسی باشد درست می‌گوید، من جلق فکری می‌زنم؛ البته نه بقصد تخلیه که بقصد زایش!
بگمانم در نظر او جلق فکری همان لحظه‌ای است که ذهن محتوا تولید می‌کند آنهم فقط برای لذتِ تولید؛ درحالیکه ذهنم محتوایی تولید می‌کند نه‌فقط برای لذتِ تولید که برای معنا و برای کشف.
حال اینکه تو می‌خواهی با معنایش هم جلق بزنی یا نزنی؛ خود دانی! 🙂
www.Soroushane.ir
