راستش کتابی در دست نوشتن دارم که میل ندارم حتی توی شبکه‌های اجتماعی منتشرش کنم نه بخاطر ترس یا این‌که تخم نمی‌کنم بلکه به تریج قبای مسلمان عجیب برمی‌خورد؛ چراکه حواشی توجیه و تشریح چگونگی‌اش بیش از فهماندن و بحث خود کتاب است و این انرژی‌برست و نتیجه را بی‌فایده می‌کند.
بعبارتی حواشی پررنگ‌تر از محتوا خواهند شد و این چیزی است که خیلی از نویسنده‌ها، هنرمندان و حتی متفکران در جوامع ایدئولوژی‌زده باهاش دست به گریبان‌اند.
نمی‌دانم شاید هم نشرش دادم؛ شاید خصوصی!
×××
هرچه هست یک کاریکاتور، یک قرآن سوزی و حتی رمانی که توسط سلمان رشدی منتشر شد آتش به تنبان مسلمانان انداخت.
تقریباً همگی این پیروان نسبت به ادیان دیگر بطرز عجیبی متعصب‌ترند و واکنش سخت یا نرمی خواهند داشت؛ اما بین تمام کشورهای اسلامی، دو کشور بیش از همه واکنش تندی نشان می‌دهند.
پاکستان و ایران؛ دو جمهوری اسلامی خودخوانده، متعصب و کله‌داغ و حشری مذهبی!
واقعاً چرا؟
×××
بسیاری از مسلمانان بی‌سوادند یا سوادشان فقط دینی است. آنان متعصبند چون دریچه‌ای دیگر را به‌روی ذهن بازنگشودند. آنان حتی از مقدسات خودشان هم می‌ترسند بخاطر همین کسی که نترسانه جسارت می‌کند و به این قداست‌ها نقدی وارد کند توهین لقب می‌گیرد و مسلمانان با واکنش خودشان می‌خواهند او را بترسانند! (انتقال ترس از درون به برون!)
×××
اما همه‌اش این نیست....
در ذهن اکثر مسلمانان، دین فقط یک باور شخصی نیست؛ بلکه بخشی از هویت ملی، خانوادگی، و حتی تاریخی است. توهین به پیامبر یا اسلام، برای بسیاری، توهین به خودشان، ریشه‌شان و شرافت‌شان تلقی می‌شود. (ناپختگی)
از طرفی در جهان غرب و کشورهای حاوی ادیان دیگر، جدایی دین و سیاست قرن‌هاست تثبیت شده. توهین به دین در آن فضا، بیشتر نوعی بی‌احترامی به یک نظر تلقی می‌شود، نه حمله به موجودیت مردم. اما در جوامع اسلامی، دین هنوز بخشی از ساختار قدرت و اخلاق عمومی است. (فقدان سکولاریسم)
×××
همچنین در جهان اسلام، نقد، سنتی ضعیف شده یا هزینه‌بر است. در نتیجه، وقتی انتقاد از بیرون می‌آید، بجای استقبال فکری، تبدیل به حمله‌ی غریبه به قلعه‌ی خودشان تلقی می‌شود.
و درنهایت حکومت‌ها، گروه‌های سیاسی و رسانه‌های دینی در کشورهای اسلامی اغلب از "توهین به مقدسات" برای بسیج افکار عمومی استفاده می‌کنند. یعنی رنج دینی، به یک سرمایه‌ی سیاسی تبدیل می‌شود.
×××
حالا بپرس:
آیا این واکنش‌ها واقعاً نشانه‌ی ایمان قوی‌تر است؟
پاسخ این است نه!
واکنش تند، چیزی نیست جز نشانه‌ی ضعف درونی، ایمان سطحی دینی، ناامنی فکری، ناتوانی در گفت‌وگو با جهان مدرن و ضعف در باورهای شخصی!
×××
هیچ قداستی نباید با واژه‌ای بلرزد. اگر لرزید، قداستش پوشالی‌ست!
www.Soroushane.ir
