بار روانی یا بار معانی؟

کلمات، شخصیت دارند؛ حتی بی‌شخصیت‌ترین‌شان!
بر روی دوششان، کوله‌بار معانی، سنگینی می‌کند. دنبال تضادند و دنبال ترادف!
×××
بسیاری می‌گویند کار یک نویسنده، یک شاعر، یک معلم و یا یک مشاور، بازی با کلمات است، اما دقیق‌تر آنکه، کلمات با ما بازی می‌کنند.
کلمات، شبیه ما هستند و ما خالق آنهاییم.
به مانند خدایی که می‌گویند ما را خلق کرد تا بازیچه‌ی دستش شویم اما مدت‌هاست که او بازیچه‌ی دست ذهن و افکار ما شده!
×××
واژه‌ها کارگردانان احساس و حالات درونی و بیرونی ما هستند.
درست شبیه آدم‌ها، جانما و جایگاه خودشان را دارند. به‌خیالشان جایگاهی که در آن هستند ابدی است، اما حتی واژه‌ی “ابدی” هم ابدی نیست!
×××
بازهم شبیه یک انسان، کلمات مي‌توانند فاحشه باشند، می‌توانند بی‌بندوبار باشند، می‌توانند مقدس باشند و مقید، متصل و منفصل. می‌توانند فوراً شخصیت معنایی‌اشان را عوض کنند و در هر لحن و گفتاری لباس معنای دیگری بر تن بپوشند.
اما بسیار زیاد اتفاق می‌افتد که آنها در شرایط مختلف، تصمیم عجیبی می‌گیرند که تا پیش از این اصلاً در مخیله‌ی خود نمی‌دیدند؛ دقیقاً شبیه انسان‌ها.
×××
آن‌چنان که محبوب‌ترین و مقدس‌ترین واژه نیز در جایی و در شرایطی، منفورترین و شیطانی‌ترین معنا را خواهد رساند.
اینکه کدام درست است کدام غلط، جای بحث نیست. آنها نیز شبیه ما در جبر زمان و مکانند.
آنان عین ما، فرصت‌طلبند و برای بقا و حضور بر لب‌ها و لبه‌های کتاب‌ها به پاراگراف‌های نامرئی چنگ می‌زنند تا ماندگار شوند. بسیاری‌‌شان، فعل گذشته را بر دوش می‌کشند و کمی از حال می‌گویند و به هزاران امید، فعل “خواهد” را برای آینده‌اشان می‌خواهند!
×××
آنها رنگ عوض می‌کنند.
گاهی خیلی زود کوله‌بار سنگین معنی را بر روی زمین می‌گذارند و بجاش گونی خالی به دوش می‌کشند.
یک کلمه، در ظاهر یک کلمه‌است اما خرواری معنی پشت سرش قطار می‌شود، که در هیچ ایستگاهی هم متوقف نمی‌شود.
×××
بیشتر از معانی، چیزی که مهم است این است که کلمات، ‌بار روانی دارند در ظاهر. مثبت یا منفی، هرچه هست بار روانی‌اشان ثابت است. حتی اگر معنای مشابهی داشته باشند.
معانی مشابه، دائماً جایشان تغییر می‌کند، شبیه واگن‌های خالی و پُر. لحظه‌ای پُرند و لحظه‌ای دیگر تهی و پوچ!
×××
بار روانی گفتن یک کلمه می‌تواند سخت، آزاردهنده باشد حتی اگر معنای بدی نداشته باشد!.
اینکه چه چیزی را کجا باید گفت آرام‌آرام خواهی آموخت، اما مواظب باش، کلمات، بسته به شرایط، با بار روانی منفی یا مثبت‌اشان، چیز دیگری را بازگو می‌کنند که گویی حتی از به‌دوش کشیدن بار معانی هم شانه خالی کرده‌اند. بار منفی کلمات را نباید دستکم گرفت..
×××
تو در پی کدامی؟ بار روانی یا بار معانی!؟
زیرکی یا مکار!؟
www.Soroushane.ir