بساسیرشده!
ترکیب چای با نبات می‌شود چای‌نبات ولی با شکر می‌شود چای‌شیرین!
با این‌که هر دو، چای را شیرین می‌کنند اما ترکیبشان دو عنوان متفاوت دارد.
این چه چیزی به ما یاد می‌دهد!؟
نبات و شکر یک ریشه‌ی مشترک از نیشکر دارند، اما فرایند تولید نبات، بدین صورت است که شکر در آب داغ و سوزان آنقدر جوشانده می‌شود تا محلول فوق‌اشباع یا بساسیر شده بدست بیاید و سپس سرد می‌شود تا شکل بلورین و تراشیده‌ی آن نمایان شود و چیزی بنام نبات خلق شود. این یعنی باید شکر، چنان سرد و گرم زیادی چشیده باشد که بتواند به این درجه از مقام برسد.
این رنجی که بر شکر وارد می‌شود او را آبدیده می‌کند و دارای شخصیت پایدار. آنقدر پایدار که وقتی به چای داغ افزوده می‌شود به سختی حل می‌شود و علاوه بر شیرین کردن چای هم لقب خود را حفظ می‌کند! اما شکر ساده، که هیچ رنجی متحمل نشده در طرفه‌العینی در آب ولرم هم ذوب می‌شود و چیزی ازش باقی نمی‌ماند جز صفت شیرین که آن نیز به خود چای گره می‌خورد.
×××
اگر شخصیت قدرتمندی نداشته باشی در کنار هر کسی که باشی در او حل می‌شوی. با این تفاوت که ممکن است بخشی از صفات خوب یا بدت را به ارث ببرد. اما اگر درونمایه‌ی قدرتمندی داشته باشی نه تنها در کنار دیگری قد علم می‌کنی بلکه حتی در صورت مزین کردن صفاتت به او، همواره در کنارش صاحب هویت مستقل خودت هستی.
همسران و دوستانی همیشه ثابت‌قدم و موفقند که هرکدام از طرفین، هویت و شخصیت پایدار و دورنمایه‌ی قدرتمندی داشته باشند وگرنه خیلی راحت یکی در دیگری حل می‌شود و در بهترین اتفاق ممکن است صفات نیک یا بد یک طرف داستان را افزایش دهند و در آخر اثری از طرف دیگر باقی نمی‌ماند.
شخصیت مستقل، بدون سرد و گرم کشیدن بسیار بدست نمی‌آید. برای نام‌دار شدن باید سرسخت بود و بدیهی است رنج‌ها، آدمی را آبدیده می‌کند. آدم آبدیده، بساسیر شده است! ازاین‌رو بنیان ضعیف و ناپایداری ندارد.
www.Soroushane.ir