بنویس!
امروز تعطیل است و “اکنون” شديدا بیکارم! شبیه بسیاری از شماها.
بخاطر همین مثل اغلب روزها، مخ شما را بیشتر با چرندیاتم ممکن است بخورم، اما کله‌پاچه‌ی کسی را بار نمی‌گذارم! من تلاش زیادی می‌کنم تا صرفا بلندگو نباشم و زیاد تاکید می‌کنم که حتما چیزی بنویسید: از خاطرات، از مشکلات، از تجربیات کاری و شخصی، از رویاها و از چکیده و برآیندتان از کتاب‌هایی که خوانده‌اید و … صرفآ عکس و ویدئو و متن این و آن را کپی پیست نکنید. هر کداممان یک کتاب نانوشته‌ایم. هر آدمی خوانش دارد. نوشتن واقعا سخت نیست، فقط یک تمرین و یک خواست قلبی است.
×××
حالا چرا این‌قدر گیر دادم که بنویسید!؟
اول اینکه حجم محتوای فارسی در اینترنت به‌شدت کم است!
دوم اینکه هرچقدر محتوا تولید شود، سطح غنای نوشتارها با یادگیری و عاریت گرفتن از همدیگر افزایش می‌یابد.
سوم، نوشتارها آدمی را به درون مطالعه‌ی عمیق‌تر و خوانش کتاب‌های مرتبط سوق می‌دهد و هرچقدر سطح انتشار بالا باشد، سطح مطالعه نیز افزایش می‌یابد و در نهایت، منجر به افزایش سطح آگاهی می‌شود.
چهارم، نگذارید فقط چندنفر بلندگو باشند، هرکسی محتوا و برآیندی از دنیا دارد که قطعآ نوشتنی و خواندنی است.
پنجم، میدان را برای ارتش‌های سایبری تزریق محتوای تحمیلی از بین می‌برید و یا در انبوه نوشتارهای همگی، گم می‌شوند.
ششم، تا ننویسید خوب فکر نمی‌کنید و نمی‌توانید برآیندتان را از خوانش یک کتاب، یا از مطالعه‌ی درون و پیرامونتان بیان و یا منتقل کنید.
هفتم، تا ننویسید اتفاق نمی‌افتد!
هشتم، سعی کن اثری از تو باقی بماند.
نهم، نوشته، واقعا اثرگذار است.
دهم، نوشتن، زبان صامت است اما خیلی گویاست و برای اینکه بهتر بنویسید خودبخود نیاز خواهید داشت تا بیشتر کتاب بخوانید! و این یعنی رسیدن به آگاهی جمعی.
و در آخر اینکه، فقط بنویسید در آغاز مهم نیست چه محتوایی تولید می‌کنید اما رفته‌رفته پس از مدتی روی خط می‌افتید و خواهید فهمید که دقيقا باید چه چیزی را بنویسید!
www.Soroushane.ir