تشنه‌لب! نگو این گریه به زن آید و مردانه که نیست دلم از شدت غم، یکسره مردانه گریست اشک من همچو شراب است و خورَم مست چنان تا که خالی شود این جام شرابم که از آن جوشش اشک من از چشمه‌ی لبریز نگاه تا که سیراب شود خاک کویر از غم و آه شده‌ام تشنه‌لب از رفتن بی آمد او شاید این اشک من آب است و شد این چشم، سبو www.Soroushane.ir
