کتاب دولتی، تلویزیون دولتی!
گاهی فیلم نسبت به کتاب به ما سرعت یادگیری بیشتری می‌دهد.
×××
تقدم و یا تأخر مطالعه‌ی نوع رسانه مدنظرم نیست، می‌خواهم روی خود رسانه چیزی را مطرح کنم. لزوماً کسی که مدام سر در کتاب دارد، آدم فهیم و دانایی نیست و کسی که پای تلویزیون است نیز احمق به‌تمام‌معنا نیست.
تلویزیون، رسانه‌ای است صوت و تصویری که اگر کانال‌ها و شبکه‌های فراسرزمینی خوبی انتخاب شوند کمک زیادی به یادگیری، توسعه و افزایش آگاهی خواهد نمود. منظورم تلویزیون دولتی نیست. شاید ماهواره عبارت بهتری است.
×××
این را گفتم که به این نقطه برسم که مطالعه، لزوماً فقط کتاب نیست. گاهی یک مستند حیات‌وحش، یک مستند از تاریخ سینما، اختراعات، بیوگرافی‌ها و تکنولوژی‌ها، آیین، مراسم قبایل، برنامه‌های آموزشی و حتی موسیقی و فیلم و .. مملو از هزاران ایده و خرواری اطلاعات خوبی است که اگر ذهنیت فعال و دانش‌آموزی داشته باشید همین‌ها نیز می‌تواند سرچشمه‌ای برای سیراب کردن عطش یادگیری شما باشند.
×××
این تصویر بدی که از تلویزیون در اینترنت بارها منتشر می‌شود به نظرم باید اندکی اصلاح شود زیرا این تصویر مناسب تلویزیون‌های دولتی است که مدام دارند یک تفکر ثابت را در مغز مردم فرو می‌کنند. بگذارید یک‌چیزی را شفاف‌سازی کنم؛ تلویزیون دولتی دقیقاً شبیه کتاب‌های منتشرشده‌ای است که توسط همان دولت مجوز چاپ گرفته‌اند! که اسم آن را کتاب دولتی می‌گذارم، کسی که دنبال آگاهی است منابع دیگری را می‌خواند، کتاب‌های ممنوعه و آنهایی که دولت چاپ نمی‌کند را! کتاب دولتی هیچ تفاوتی با تلویزیون دولتی ندارد. چون آنهایی مجوز نشر می‌گیرند که مطابق با همان پالیسی‌ها و یا ایدئولوژی دولتی باید باشند وگرنه چاپ نمی‌شوند خب بنابراین چنین کتابی چه فرقی با فلان مستند از یک شبکه‌ی دولتی دارد!؟
اگرچه حتی لابه‌لای برنامه‌های تلویزیون دولتی، تعدادی هستند که ناخواسته یا از دستشان دررفته، یا به شکلی برعکس گاهی آگاهی‌بخشند و یا کتاب‌های دولتی که نویسنده با کنایه و استعاره، حرف حق را پنهان کرده. اما تمیز دادن این‌که چه چیزی درست است چه چیزی غلط، فقط زمانی ممکن می‌شود که امکان قیاس فراهم شود تا زمانی که یک ورودی اطلاعاتی دارید، خروجی ذهنتان هم بر اساس همان ورودی است!
با این وصف دیدن فیلم یک مطالعه‌ی سطحی است و جای کتاب را هرگز نمی‌گیرد؛ اما نه هر کتابی و نه خواندن بدون اندیشه!