"همه از توییتر یه مطلبی رو میذارن توی لینکدین، ولی من از لینکدین میذارم توی توییتر. 🙂 "
×××
مشکل من این است که توییتر کشش مطالب عریض و طویلم را ندارد. قرار هم نیست نود بدهم 🙂 یا یک خبر یا نظر یکی دو خطی بنویسم.
توییتر، بدتر از اینستاگرام محل پست‌های اسکرولی گذراست و این بدرد منی که در هر مطلب تاریخ و سیاست و شعر و ادبیات و فلسفه را فرو می‌کنم نمی‌خورد.
×××
البته در توییتر می‌شود پول داد و کلی مطلب طولانی نوشت یا با رشته‌توییت (توییت‌های پی در پی) مردم را اسیر خودت کنی اما نه پولش را دارم نه تمایلی به اسیری 🙂 ازاین‌رو در توییتر فقط لینک مطالبم را می‌گذارم و در اینستاگرام فقط قاب عکسی از اشعارم.
طولانی نوشتن یَد طولا می‌خواهد و کوته‌نویسی یُد بسیار!
بااین‌حال گاهی یک پیام کوتاه، عمیق است و گاهی پیام بلند، سطحی.
×××
هرچه هست در دنیای پرهیاهوی امروز، عمیق‌نویسی دعوتی است به تأمل، و کوتاه‌نویسی فرصتی برای شنیدن آن تأمل!
www.Soroushane.ir
