خوش نویس!
عزیزی از من خواست مطلبی در خصوص ادبیات نگارش و گرامر محتوای فارسی بنویسم. به باور ایشان، مطالب زیادی منتشر می‌شوند که مملو از ایرادات و غلط‌های فاحش املایی و گرامری است. البته حقیرتر از آنم که کسی را در مسیری درست هدایت کنم.
ولی حق با ایشان است. قواعد نوشتاری کتابی و ادبی، برای تولید یک محتوا در سطح وسیع ضروری است. چرا!؟ چون اینجا یک شبکه‌ی جهانی است و ممکن است یک خواننده‌ی خارجی هم داشته باشید. رعایت نگارش درست، امکان ترجمه‌ی درست را به او نیز خواهد داد. علاوه بر آن، مطلب، توسط همزبانان نیز دقیق‌تر خوانده می‌شود. من نیز به اندازه‌ی همه، عبارات عامیانه بلدم اما همواره سعی دارم چیزی را که می‌نویسم دارای اندکی غنای ادبی و فرم و محتوای کتابی باشد و پیش از انتشار لااقل خودم چندین بار خوانده باشم. حتی بسیار روی نشانه‌گذاری‌ها حساسم باور دارم که یک ویرگول می‌تواند کسی را گول بزند و یا برعکس.
گاهی مطلبی را بیست بار می‌خوانم و اصلاح می‌کنم. از این‌رو دقیقاً احساس می‌کنم آرایشگر مطالبم هستم
ترکیب واژگان و رعایت دستور‌العمل املایی و نوشتاری باعث می‌شود چیزی که به مخاطب عرضه شود، عاری از کمترین نقص باشد.
چند پیشنهادی که بد نیست در نظر بگیرید:
· کتابی بنویسید.
· نیازی به استفاده از واژگان سقیم و سنگین نیست.
· نشانه‌گذاری را رعایت کنید.
· اگر گفتگویی عامیانه در مطلب شما هست آن را در گیومه بگذارید تا از فرم محتوای کتابی، مجزا باشد.
· روی غلط‌های املایی دقت کنید.
· پیش از نشر، ابتدا در فایلی آن را بنویسید و پس از خوانش و ویراستاری، منتشر کنید.
· پس از انتشار نیز باز هم چندین بار بخوانید. برای خودم بسیار پیش می‌آید که بعد از نشر، چیزی به ذهنم می‌رسد که تا قبلش به آن فکر نکرده بودم پس فی‌الفور، محتوا را ویرایش می‌کنم.
· لازم نیست حتماً نویسنده‌ی قهاری باشید. نوشتن از تجربیاتتان ولو در حد چند خط درست و ساده، اثربخشی لازم را خواهد داشت.
· خوش نویس، حتی اگر خوشنویس نباشی!
و در آخر، بنویسید که چیزی را بگویید نه آن‌که فقط چیزی گفته باشید!
www.Soroushane.ir