من و دیوار ویرانه دو همدرد و دو همرازیم به‌جز تكیه به یكدیگر چه داریم تا به هم نازیم؟ ××× من و دیوار ویرانه چه گویی باهمیم هر دم نه ویرانه شود آباد نه دل خالی شد از فریاد ××× به شب‌های طلوع ماه زنم تكیه بدان دیوار که تا گویم غم دل را كه یك خفته شود بیدار ××× نه آباد می‌شود ویران نه آزادم ازین زندان مرا با غم سخن‌ها هست اگر یك دل شود گریان ××× من و دیوار ویرانه پر از تكرار یك دردیم دگر هرگز نشاید باز به آبادی كه برگردیم ××× ِدل ویرانه از درد جدایی با تن انسان. دل دیوانه من هم از آن درد است كه شد ویران www.Soroushane.ir
