روشن‌دل!

اسمش را چه بگذاریم که زیباتر و بامسماتر است؟
یکی گفت، وقتی بعد از مدت‌ها برادرم به من زنگ زد، با شنیدن صدایش انگار تمام دلم روشن شد؛ احساس عجیب و لذت‌بخشی که تاکنون حسش نکرده بودم.
یک نفر دیگر هم می‌گفت، وقتی فلان دوست قدیمی را دیدم انگار خانه‌ام چراغانی شد.
بسیاری هم از ته قلبشان می‌گویند چشمم به جمالت روشن شد.
×××
دیدار اطرافیان و شنیدن صدا و عطر و بوی آنان، که مدتی بی‌خبریم ازشان، بواقع دل آدم را روشن می‌کند.
شاید در همه‌ی این روشن شدن‌ها، یک دلتنگی پنهان نهفته است. شاید دل آدمی تشنه‌ی محبت از سمت کسی است که کمتر انتظارش را دارد. شاید حضور هرکسی در زندگی‌ ما یک چراغ است اما فقط وقتی چلچراغ می‌شود که همه را داشته باشی.
و این محال است…
×××
با این‌حال فقط یک نفر می‌تواند به اندازه‌ی همه‌ی کسانی که داریم دلمان را روشن کند.
فقط یک نفر؛ یک نفر که با سورپرایزی که انتظارش را نداری یک آن می‌آید و دلت را نورباران می‌کند بی‌آنکه حتی قصدش این باشد. اما تو به شدت محتاج نور او هستی.
نور یک نفر.
یک نفر که همیشه در دسترس نباشد!
×××
کسی که دلتان را به یکباره روشن کرده، داشته‌اید؟
www.Soroushane.ir