شب قدر! ما را به دعاي خود ز خاطر نبريد اين باطن شوريده به ظاهر نبريد صد حيله اگر جمع شده در هوس دل ناشيگرم و ظني به ماهر نبريد گويند شب قدر، تو را نذر و عطا هست ما را تو به ياد آور و وافر نبريد پيش از همه از ياد دلم ياد كنيد اكنون كه محتاجم و آخر نبريد چون عاقبت کار شوم ناپیدا من غایبم و اسم به حاضر نبرید من قدر تو می‌دانم و در این شب قدر این فکر مرا به نزد ساحر نبرید گر شعر و سخن آمده از نای نی من این درد دل است و نام شاعر نبرید آماده‌ی ديدار سرانجام جهانم ترسم كه بيايم و مسافر نبريد! www.Soroushane.ir
