کلنگ! نه شب از ستاره دم زد، نه دل از دوای مستی تو که خود ستاره‌خویی ز شبم چرا گسستی؟ بُت تو شدم که شاید سر خود به پایم آری چکنم نمانده دیگر ز تو حس بت‌پرستی! من و اشک چشم گریان، شده‌ام خدای باران نه تو بنده‌ام شدی و نه خدای من، چه هستی؟ مگو آن کلنگ چشمت نرود به خاک قلبم دل من زمین نرم و تو کلنگ و دل شکستی! www.Soroushane.ir
