این مدت تماماً پای خبر بودم خبر داخلی و خارجی.
در اینکه اسراییل مراکز سرکوب، زندان و بسیج را هدف قرار داد و سرمایه‌ها و زیرساخت‌های انرژی را برای استفاده‌ی مردم ازبین نبرد دو منظور داشت:
۱. از بین بردن حس انسجام مردمی برای عدم همراهی با ج.ا بنام وطن‌دوستی، تجاوز و...
۲. همراه کردن مردم و قوت قلب دادن به آنان برای شروع اعتراضات پس از جنگ.
بعبارتی نابودی فلان رکن سرکوب و کشتن سران بجای مردم، این حس را در بخوبی مردم ایجاد کرد که جنگ، جنگ دو کشور نیست جنگ دو دولت است.
×××
ازطرفی در بُعد موشکی و با ارسال موشک‌های جدید به‌جد می‌توان گفت ج.ا توان ویرانی گسترده در اسراییل را دارد البته بشرط و شروط‌ها؛ اگر نابودی پرترباگرهای موشک توسط اسراییل و رهگیری و دفاع همه‌جانبه‌ی اروپاییان و آمریکا وجود نداشت. در آن‌صورت کافی بود تعداد بیشتری از موشک‌های فله‌ای را روانه‌ی اسراییل کند تا آن وجب به وجب خاک یهودیان نابود شود.
اما بطرز جالبی اسراییل فکر همه‌جا را کرده؛
این حرکات جسورانه‌اش در قبال سناریو حذف آنی قدرت حزب‌الله و ج.ا حتماً سال‌ها در دانشگاه‌های نظامی دنیا مطالعه و الگوی جهانی خواهد شد.
اسراییل تنها نیست و جمهوری اسلامی بشدت تنهاست. آنچنان که حتی نیروهای نیابتی نتوانستند تهدیدی را علنی کنند و یا روسیه و چین هم تخم نکردند حداقل حمایت اطلاعاتی بکنند.
ازاین‌رو پیروز این جنگ بطور مطلق، اسراییل است از هرنظری که بدان توجه کنید:
از بعد اطلاعاتی، از بعد برتری هوایی، از بعد حمایت بین‌المللی، از بعد حمایت و همراهی مردم داخلی، از بعد کنترل و زمانبندی، از بعد اهداف مورد نظر و....
