کسی که نمیتواند خودش را با کلام یا نوشتار بیان کند، به شیوههای دیگر مثل تصویر (عکس) متوسل میشود و برعکس.
کسی که قدرت حرف زدن ندارد، با گوش دادن و پذیرفتن حرف دیگران، خودش را نشان میدهد و برعکس.
×××
انسان، موجودی است که باید "خودش را نشان دهد". اما وقتی ابزارهای اصلی (نوشتار و گفتار) ناکافیاند یا تسلطش بر آنها کم است، به شیوههای دیگر روی میآورد.
عکس و گوش دادن، دو "زبان" دیگرِ بیانِ هستیِ انساناند؛ یکی تصویری و دیگری شنیداری؛ که هر دو نمایانگر "آرزوی دیده شدن" و "ارتباط برقرار کردن" در بستر محدودیتهای فردیاند.
×××
ازاینرو به کسی که عکسش را شبکههای اجتماعی پست میکند خُرده مگیر؛ او در نوشتن قاصر است اما در بیان آرزوی دیده شدن تواناست!
همچنان کسی که سخنوری بلد نیست اما شنوندهی خوبی است در بیان آرزوی شنیده شدن، حسابی شنواست!
×××
با اینهمه شاید قدرت واقعی در نشان دادن خود نیست، بلکه در پذیرفتن خویشتن است!
www.Soroushane.ir