آز! تــا چشم بدیــن جهـــان گــشودم غـــافل نـشدم چه هست و بـــودم مـــن زاده شـــدم ز شهــوت و آز بیگـــانه نی‌است كـسی از این راز بیـــچاره شــدم پـــس از تولـــد آواره شـــدم از آنــــچه مـی‌شد آن فكر و دلـم چه قــصه‌ها گفـت هر دم كـه نیـــاز بــا تــنم خفـت پــرورده شـــدم پـس از زمــانی تــا بــاز شـنــاسم این جـــهانی بـــا نـــان شراب و آتــش و آب آغشـته شــد این تنـــم بــه گـرداب بــی‌آنــــكه طـــراوتی ببیــنم پــژمـــرده شد ایـن دل از زمینم این قصه‌ی هرکس است و ناکس گاهی که خود است و گاه برعکس تکرار شود دوباره این ساز با خلقت نفس و شهوت و آز www.Soroushane.ir
