از روزی که مصاحبه‌ی یک نویسنده‌ی ترک را درباره‌ی عبدالله اوجالان خواندم- کسی که به اندیشه‌های اوجالان علاقه‌مند بود- تاکنون، بیش از ۲۵ سال از زندانی شدن اوجالان در ترکیه می‌گذرد و او همچنان بر هدفش پایبند بود. اما اکنون، به شکلی شگفت‌انگیز، فرمان صلح و انحلال پ.ک.ک را صادر کرده است.
این اتفاق، گرچه اندکی باعث خرسندی کُردهای عراق و سوریه و سبب دلخوری بسیاری دیگر شد، اما مظلوم کوبانی، رهبر نیروهای دموکراتیک سوریه، اعلام کرد که این تصمیم تأثیری بر وضعیت سوریه ندارد.
اما دارد!
اوجالان، سیاستمداری پخته و باتجربه‌ای است؛ بنظرم تصمیم او بدون در نظر گرفتن شرایط خاورمیانه، وضعیت سوریه، حضور ترامپ و ضعف جمهوری اسلامی و بدون هماهنگی با کوبانی اتخاذ نشده. او خوب می‌داند که ترکیه برای تثبیت حضور خود در سوریه، بهانه‌ی مبارزه با کُردها را لازم دارد. برای این هدف، ابتدا باید مقاومت کُردهای ترکیه را درهم بشکند تا در ادامه، با همان منطق، خودمختاری کُردهای سوریه را نیز نابود کند.
اما پیام صلح و انحلال پ.ک.ک، این بهانه را از اردوغان می‌گیرد؛ چراکه ترکیه همیشه از این گروه به‌عنوان یک ابزار داخلی و خارجی برای سرکوب کُردهایش استفاده کرده. با انحلال آن، بخشی از سیاست‌های او علیه کُردها دچار خلأ منطقی می‌شود، ازطرفی حمایت آمریکا و توجه جهانی را هم به خود جلب خواهد کرد.
×××
در چنین شرایطی، مظلوم کوبانی می‌تواند با قدرت بیشتری اعلام خودمختاری کند، زیرا ترکیه دیگر دلیل قانع‌کننده‌ای برای سرکوب آن‌ها نخواهد داشت.
تصمیم اوجالان یک حرکت استراتژیک پیچیده است که هم فرصت و هم تهدید را برای کُردها به همراه دارد. از یک‌سو، کُردهای سوریه می‌توانند موقعیت خود را تقویت کنند، اما از سوی دیگر، خلأ یک نیروی مسلح منسجم مانند پ.ک.ک ممکن است وحدت سیاسی و نظامی کُردها را تضعیف کرده و آن‌ها را در برابر تهدیدات جدید آسیب‌پذیر کند.
در نهایت، این تصمیم یک قمار بزرگ است؛ اگر مظلوم کوبانی و دیگر رهبران کُرد بتوانند این خلأ را به نفع خود مدیریت کنند، ممکن است استقلال یا خودمختاری کُردهای سوریه تقویت شود. اما اگر اختلافات داخلی افزایش یابد، این وضعیت به نفع ترکیه تمام خواهد شد.
×××
درنهایت به‌گمانم در باطن پ.ک.ک منحل نشده بلکه توازن قوایش به جبهه‌ی سوریه منتقل می‌شود!
www.Soroushane.ir
