دوستی در دبستان داشتم بنام کیهان. نسبت به منِ آرام و ساکن، او همیشه در حرکت بود. یک جا بند نمی‌شد این بچه؛ من نیز به بی‌بندی او بند بودم.
نامش خاص بود و دوست‌داشتنی. بجز نام او و روزنامه‌ی کیهان و استاد کیهان کلهر، کیهان دیگری در زندگی‌ام ندیدم!
×××
مقدمه‌ی کصشعری بود برای چیزی که می‌خواهم بگویم نه؟ 🙂
اما نگران نباشید من استاد ربط دادن گوز به شقیقه هستم.
باید همگی به این باور رسیده باشیم که دیگر در فیزیکِ امروز، تقریباً هیچ چیزِ واقعاً "ساکن مطلق" وجود ندارد.
دلیلش را هم می‌توان در نسبیت اینشتین جست؛ وقتی‌که نشان داد سکون یا حرکت همیشه نسبی است. یعنی تو فقط می‌توانی بگویی این جسم نسبت به فلان جسم یا چارچوب، ساکن و بی‌حرکت است اما خود این جسم مطلقاً ساکن نیست، پس سکونِ مطلق در جهان تعریف‌پذیر نیست.
×××
در مقیاس کیهانی نیز حتی اگر روی زمین یک سنگ روی میز بگذاری و ادعا کنی ساکن است، در واقع این سنگ همراه زمین با سرعت حدود ۳۰ کیلومتر بر ثانیه بدور خورشید می‌چرخد؛ خورشید هم با سرعت ~۲۲۰ کیلومتر بر ثانیه بدور مرکز کهکشان راه‌شیری می‌چرخد؛ کهکشان راه شیری هم ساکن نیست، بلکه توی یک رقص کیهانی دائم در حال حرکت است و کل کهکشان این حوالی نیز در حال حرکت به سمت "خوشه‌ی سنبله" (Virgo Cluster) و بعدش "دیوار بزرگ" و الی ... تا جایی که می‌توانی بگویی “ماشالله داره!”
×××
اگر بزرگ فکر نکنیم، در مقیاس ریزتر هم همین بحث، صادق است. در ذرات بنیادین نیز حتی در کوچک‌ترین مقیاس، الکترون‌ها، پروتون‌ها و ذرات کوانتومی در حالت "سکون کامل" نیستند. چیزی بنام "انرژی صفر" وجود ندارد، چون حتی در پایین‌ترین حالت انرژی هم یک "جنبش کوانتومی" (zero-point energy) باقی است.
یادم نرود بگویم که:
وقتی توی چیزهای ریز، ریز می‌شویم بزرگتر و کیهانی‌تر فکر کرده‌ایم!
×××
ختم کلام این‌که: سکون مطلق، در کار هستی نیست؛ همه‌چیز در حالت حرکت و چرخش است- البته این نیز نه مطلقاً-.
ولیکن اگر پروانه شدی و شاعرانه بدور شمع عشق می‌چرخی، اگر ایستادی و در چکنم‌چکنم گرفتار شدی و در ظاهر بدور خودت می‌چرخی خوشحال باش چون‌که در هرحال حرکت می‌کنی؛ حتی اگر تنِ لشت را تکان ندهی. در اینحال شاید آتشفشانی خود را به تو برساند و خلاص‌ات کند، یا شهاب سنگی دور، به یکباره بزند به خانه‌ات و گنجی برایت به ارمغان آورد...
با این وجود عمر کوتاه است؛ بهترست بجای همراه شدن با حرکت زمین، کمی هم شتاب به خودت دهی. چون بلا و قضا و نعمت و رحمت با سرعت تو کوک می‌شود نه همیشه با سرعت زمین.
×××
گاه هُمای سعادت روی شانه‌ات می‌نشیند و گاه هُمای شقاوت روی شانه‌ات می‌ریند!
مهم این است بدانی هُما، همیشه در آسمان در حرکت است!
ایستاده، تماشایش نکن شما؛ برو برقص با هُما!
چراکه هیچ‌چیزی در کیهان، تنها نمی‌رقصد!
www.Soroushane.ir
