تابلو شعر

غزل جدایی معجزه

تسلیم دست خدا

سایه تا کی مرا دنبال کردن!؟ که من خود از تعقیب نهان وامانده ام. برو… برو، سایه ی درختی شو […]

ما به کفر آمده ایم از مسلمانی خویش…

شده رنجیده جهان از غم گریانی من…

با عشق تو گر کنم گناهی…

سفر آغاز کنم گر تو شوی همسفرم….

آنکه عاشق شد و دیوار تو را تکیه زند…

جان دوباره می دهد دیدن و دیدار نگار…

عمر نه آنست همه شب شاد شوی…