چگونه می‌نویسی؟ چگونه می‌خوانی؟
از خلاصه‌نویسی بصورت: “سلم، چطری، چ مکنی، ت خبی؟”
یعنی: “سلام چطوری، چه می‌کنی، تو خوبی؟”
رسیدیم به شکل جدیدی از عامیانه‌نویسی ترکیبی!
ترکیبی از خلاصه‌نویسی، املای نادرست و عامیانه‌نویسی غلط.
×××
یكی نوشته بود:”پ انتزار داری ج حمل رو ندند!”
“ندند” نه عزیزم؛ یا عامیانه بنویس “ندن”، یا کتابی بنویس “ندهند”
انتظار درسته، نه انتزار؛ حمله درسته نه حمل.
حالا با “پ” که یعنی “پس” و “ج” یعنی “جواب” بدلیل فوت وقت ازت می‌پذیریم و املای درست و گرامر هم بخورد توی سرتان؛ ولی لااقل سر جدتان جوری بنویسید که بشود خواند یا حتی اگر خوانده می‌شود لااقل فرم نازیبایی نداشته باشد.
با این فرمان که پیش می‌رویم فارسی صد سال آینده از لغت صحیح تهی است.
×××
برخی از عزیزان در پست‌هایشان از ادبیات عامیانه استفاده می‌کنند و بارها از من می‌پرسند چطور بنویسند؟
و همواره پیشنهادم این است که بصورت کتابی بنویسید و در وسط گیومه بصورت عامیانه؛ اما عامیانه‌ی خوانا.
حتی ادبیات عامیانه‌ی “چاله‌میدونی” هم قواعد و فرم زیبای خود را دارد.
www.Soroushane.ir