یکبار از خودت پرسیدی که شیطان همه را فریب داد، پس چه کسی شیطان را فریفت؟
"من" او را فریفت!
×××
و من؟
من، همان فریبنده‌ی فریب‌خورده که: نه مکارست، نه دغل و نه جادوگر شب‌های تاریک.
منی که گفت: خم شو، تسلیم شو....سجده کن و نکردم.. تا ادامه دهم به زندگی... تا پشت کنم به بندگی!
×××
منِ شیطان، نه با شاخم، نه با دم، نه با آیه‌های وارونه.
من با منم، با آن "منی" که می‌گوید:
"تو به گِل سجده نمی‌کنی، در برابر بدن، خم نمی‌شوی، تو تسلیم نمی‌شوی؛ چون می‌اندیشی که فراتر از بدنی! تو بدن رو به اضمحلال را تقدیر نمی‌کنی، تو پست‌تر از خودت را نمی‌پرستی!
منی که جرئت کرد "نه" بگوید.
نمی‌دانم تاوان نه گفتن چیست ولی اگر گفتی، شیطان‌وار جسوری!
×××
پس اگر این "من" در برابر کسی سجده نکرد حقانیت منیت‌اش آنقدر است که خداگونه‌ست.
شاید این من، خودش شيطان است و شاید "منِ شیطان" هم خداست!
چون خدا هم خودش را بنده نیست و دیگری را نیز نمی‌پرستد!
www.Soroushane.ir
