وقتی دخل کمتر از خرج باشد برای رشد کردن دو کار بیشتر نمی‌توان کرد: یا باید پول صرفه‌جویی کنی، یا زمان.
صرفه‌جویی در پولی که پول چندانی نیست و مازادی ندارد، زندگی نکردن است یا اگر بخواهی از هزینه‌های ضروری بزنی براحتی شدنی نیست چراکه برای معاش حداقلی، همین الان هم داری کم می‌گذاری.
×××
اما زمان را می‌شود Save کرد. با یادگیری مهارت برای کار نکردن در فعالیت‌های زمانبر و کم درآمد فعلی.
ولی اکثر آدم‌ها چیز جدیدی را نمی‌خواهند بیاموزند، فقط کار می‌کنند با حداقل درآمد و حداکثر زمان هدر رفته. بخاطر همین احساس ناتوانی می‌کنند و به ناخواسته به دام حال‌گرایی می‌افتند؛ چون آینده‌ای نمی‌بینند که برایش سرمایه‌گذاری کنند.
فقط می‌چسبند به حال، به امروز و به تمام خوشی‌ها و لذت‌های گذرا.
می‌افتند بدنبال لذت فوری و معمولاً برای فرار از استرس خرج‌های کوچک اما مکرر می‌افتند در پی چس‌خریدهای بیهوده نظیر تعویض مکرر مدل موبایل، سیگار، قهوه بیرون، فست‌فود و اشیایی که عقده‌ی پولدار شدن را به رخ می‌کشند.
واقعاً کاری هم نمی‌شود کرد. نمی‌شود قُلک داشت. بخصوص با این آب رفتن قلک و پول‌های بی‌ارزش توی‌اش.
×××
اگر نمی‌توانی جلوی هزینه‌هایت را بگیری ولو چند درصد ریز، حتی توی این شرایط هم می‌شود این چرخه‌ی معیوب را شکست:
آنهم با سرمایه‌گذاری روی مهارت برای ذخیره‌سازی زمان!
وقتی دخل کمتر از خرج است، تنها راه واقعی، بالا بردن توان درآمدزایی است.
درآمدزایی هم یعنی باید بخشی از وقت و انرژی فعلی را بزنی برای آموزش یا یادگیری مهارت جدید یا توسعه‌ی مهارت فعلی. که درآمد آینده را افزایش دهد؛ (یادگیری زبان، دنیای دیجیتالی، تکنیک‌های فنی و...).
این سرمایه‌گذاری زمانی است، نه پولی؛ اما پول به همراه دارد خیلی هم زیاد...
بشرطی که تبدیل به یک عادت شود که بعد از آن ظرف مدت کوتاهی همانی می‌شوی که می‌خواهی.
×××
از حال‌گرایی صرف که یک فریب مغزی‌ست فاصله بگیر. "سوگیری حال‌گرایی" یا Present Bias یک خطای شناختی (Cognitive Bias) در روانشناسی رفتاری است. این سوگیری پدیدار شد چون تکامل انسان باعث شده بیشتر روی بقا و نیازهای فوری تمرکز کند!
×××
حال‌گرایی، همان زندان فقیر است؛ وقتی دخل کمتر از خرج باشد، حال می‌شود یک چاردیواری با یک پنجره‌ی کوچک!
www.Soroushane.ir
