نفوذ اسراییل تا پشت درهای امن ته‌مانده‌ی رهبران حماس در قطر، نشان داد که آنان برای هدفشان، دوست و بیگانه نمی‌شناسند.
آخوندهای شرمگین -این شیوخ خجالت‌زده- در برابر چکنم‌چکنم اوضاع غیرقابل پیش‌بینی، در برابر فشار رهبران محور مقاومت و آن هیمنه‌ی کذایی، به مصر نرفتند. نباید هم می‌رفتند؛ نمی‌توانستند هم بروند.
شرم شیخ، اجازه‌ی حضور در شرم‌الشیخ را نداد!
×××
حماس برگ برنده‌اش که گروگان‌ها بود را داد تا همچنان بر فلسطینیان بدبخت، حکمرانی کند؛ درحالی‌که گروگان‌ها برای اسراییل، ابزار بودند نه هدف. و هدف اسراییل حذف حکمرانی حماس بود.
پرسش مهم این است حماس اینهمه غزه‌ای را فدا کرد که گروگان‌ها را ندهد چرا با علم به اینکه گروگان‌ها آخرین برگ واقعی‌اش بود تصمیم به آزادسازی گرفت؟
چون از نظر میدانی شکست خورده، از نظر سیاسی محاصره شده، و از نظر مالی با بحران روبرو شده، پس نیازمند بقاست به هرشکل ممکنی که شده.
درست شبیه وضعیت ج.ا.
وقتی چیز فاسدی در پی بقاست یعنی فساد پابرجاست!
×××
در ذهن رهبران حماس، معادله از "چگونه پیروز شویم؟" به "چگونه باقی بمانیم؟" تغییر کرده.
چراکه پس از نفوذ اسرائیل در دوحه و فشار مستقیم واشنگتن، قطر پرداخت‌ها را متوقف یا کاهش داده. این یعنی دخل حماس فعلاً ناچیزست.
آزادسازی گروگان‌ها نه نشانه‌ی ضعف لحظه‌ای، بلکه اعتراف به شکست راهبردی بود.
آنان هرچه داشتند دادند. هم اسباب چانه‌زنی را؛ هم بخش‌هایی از سرزمین را؛ هم هزاران کشته را؛ هم رهبرانش را؛ هم اعتبار و حمایت را و هم...
×××
چه می‌شود؟
هیچ! این بازی ادامه دارد.
حماس گروگان تحویل نداد که خلع سلاح شود و یا از حکومت دست بکشد؛ همچنان که حزب‌الله زیر بار خلع سلاح نرفت حماس هم نمی‌رود. و درگیری‌های بیشتر اسباب شکنندگی صلح را رقم می‌زند...
بزودی شیوخ شرم‌زده‌ی ج.ا با کمک چپ‌های چینی و روسی و ترکی و قطری تا جایی که می‌توانند سنگ‌اندازی می‌کنند.
ولی این وسط، اسراییل است که از هرسو پیروز ماجراست!
www.Soroushane.ir
